Vandaag was ik te gast bij het ‘open huis’ van de ontmoetingskerk in Dordrecht. Het bleek te gaan om een tweewekelijkse koffieochtend voor ouderen, bij navraag bijna allemaal mensen tussen de 70 en 96 jaar. Ze hadden mij gevraagd om iets te komen vertellen over de ouderenzorg. Een ochtend waarop ik ouderen ga vertellen waarom juist zij, absoluut de leukste doelgroep zijn om mee te werken… best lastig dacht ik. Al snel verdween die gedachte. Ik vertel tenslotte mijn passie aan mijn passie, nou dat moet niet zo moeilijk zijn!
Ik heb hen meegenomen door mijn zorgcarrière heen door middel van de verhalen uit mijn pareltjes boeken (Pareltjes uit de ouderenzorg en Pareltjes van de Geriatrische Trauma Unit). Dus vanaf het moment dat mijn sprookje begon… als 17-jarig zeer verlegen meisje zonder enige ervaring in het verzorgen van anderen. Tot aan de recente verhalen vanuit het ziekenhuis. Van kwaliteit van leven naar goede medische zorg. Van ondeugende grapjes die ik heb uitgehaald, maar ook grapjes die ik moest incasseren. Onderwerpen die belangrijk zijn, maar ook dingen die gewoon leuk zijn om te vertellen.
Eigenlijk allemaal met een doel om hen te laten zien dat er iemand is die zich hard maakt voor goede op hen persoonlijk afgestemde zorg. Om nieuwe jonge collega’s enthousiast te maken voor de ouderzorg. De ouderzorg heeft een saai en stoffig imago, maar ouderen zijn alles behalve saai en stoffig. Dit vinden zij zelf overigens ook! Ze zijn vooral heel mooi en boeiend.
En goede zorg begin met oprecht aandacht voor hen, het echt contact maken met hen en het samen plezier maken.
Na met diverse mensen tussendoor gesproken te hebben, denk ik dat zij misschien juist wel dé oplossing van de toekomst van de ouderenzorg zijn! Misschien moeten we eens meer met hen praten. Ze hebben hier echt hele goede ideeën.
Een bezoekster vertelde dat een hofje, waarbij ouderen allemaal een beetje bij elkaar in buurt wonen, zo gek nog niet is. ‘Ik vind strijken leuk, de buurvrouw misschien niet. Dan brengt ze haar strijk bij. Misschien wil zij dan een keertje mijn ramen lappen.’ Een andere bezoekster gaf eigenlijk hetzelfde idee met een soortgelijk voorbeeld: ‘Mijn buurman kan misschien mijn tuintje bijhouden, dan kan ik misschien een maaltje extra koken.’ Naast dat ik het een geweldig idee vond, zie ik het ook helemaal voor mij. Met haar pannetje gevuld met een prakkie door de voortuin naar de buurman… Een gedeelde conclusie was wel dat wonen in zo’n hofje ook goed was tegen eenzaamheid, je waait dan gemakkelijker even aan voor een praatje. En als er wat is is er altijd wel iemand die kan helpen.
Zó kunnen ouderen dus langer thuis blijven wonen!
Lieve mensen van het Open Huis,
Dank voor jullie gastvrijheid, jullie luisterend oor en jullie mooie verhalen.
Dank voor jullie geschenk, jullie lieve woorden en jullie voor mij zeer waardevol applaus!
Dat was een zeer waardevolle presentatie!