Wat was het een leuk congres! Wat was het een mooie dag!
Het werd voor mij een dag met een gouden randje.
Hoe creëer je geluksmomenten voor mensen met dementie?
Op deze dag was ik persoonlijk op zoek naar hoe ik deze geluksmomenten in het ziekenhuis kan creëren. Oudere patiënten liggen maar heel kort bij mij op de afdeling. Als ze binnen komen hebben ze voor mij een blanco voorgeschiedenis. Ik weet echt heel weinig van hen. Dat deze mensen in het ziekenhuis moeten liggen, omdat ze iets gebroken hebben, is al niet fijn. Hoe ga ik er dan toch voor zorgen dat hun verblijf toch een soort van prettig is?
Ik heb echt genoten van de sprekers: Jan van der Hammen, Teun Toebes, Frans Hoogeveen en Marcellino Borgers. Zij hebben mooie verhalen verteld, ieder creëren ze geluksmomenten op hun eigen manier. Zeer inspirerend!
Er was een grote groep belangstellenden in de zaal.
Op de vraag: ‘Wie werkt er in de thuiszorg?’ Gingen er vele vingers omhoog. Op de vraag: ‘Wie werkt er in het verpleeghuis?’ Gingen er ook vele vingers omhoog.
Op de vraag: ‘Wie werkt er in het ziekenhuis?’ Ging er slecht een vinger omhoog, de mijne.
Ik bedacht direct: ‘Oei, er is nog een hoop werk te doen! Deze congressen zijn zeker ook heel leuk voor mijn ziekenhuiscollega’s! Oudere mensen, al dan niet met dementie, verblijven ook zeker met grote regelmaat in het ziekenhuis.’
Al denkend aan alle mogelijkheden om het bovenstaande vorm te geven pak ik mijn lunch bij elkaar. (Supergoed verzorgd door Postellion Hotel Bunnik)
Ik ga ergens aan een tafeltje zitten en al snel heb ik een tafelmaatje, Frans Hoogeveen. Ooit lang geleden ben ik in de zorg begonnen in het verpleeghuis waar Frans Hoogeveen ook werkzaam was. Superleuk om even de herinneringen uit die tijd weer even naar boven te halen.
Al gauw gaat het gesprek over mijn enige aanwezigheid als ziekenhuisverpleegkundige op dit congres. Ik vertel hem vol enthousiasme over de Geriatrische Trauma Unit waar ik nu werkzaam ben. Dit resulteerde in een afspraak voor een bezoekje op de afdeling. We wisselen visitekaartjes uit. Frans: ‘Je schrijft ook?’ Ik: ‘Jazeker.’ Dhr Hoogeveen is hoofdredacteur van het blad Denkbeeld, een vakblad over dementie.
En dat komt er een vraag die ik niet had verwacht.
‘Zou je het leuk vinden om voor het blad Denkbeeld te schrijven?’
‘Oh jazeker! Dat zou ik leuk vinden.’ hoor ik mijzelf rustig zeggen.
Ik dacht echter heel enthousiast: ‘JAAAA JAAAA tuurlijk wil ik dat! Heel graag zelfs. SUPERGAAF!’
Whow! Op het congres ‘Geluksmomenten voor mensen met dementie’ ontstaat er een heel bijzonder persoonlijk geluksmomentje.
Inmiddels heeft er een bezoekje op de afdeling plaatsgevonden. Dit was tevens een gesprek over mijn bijdrage in het blad Denkbeeld. Vele ideeën over onderwerpen zijn inmiddels ontstaan. Ik ga binnenkort aan de slag met een eerste artikel. Wat een mooie start van het nieuwe jaar. Ik vind het heel spannend, maar echt zo leuk!
