Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik heel blij word van ontmoetingen met mooie mensen. Gelukkig werk ik in de zorg en ontmoet ik dagelijks prachtige mensen, vaak mensen met dementie en hun naasten.
Ik word ook heel blij van sprekers die hun visie met veel passie delen. Visies die mij aanzetten tot nadenken en stimuleren om mijn hart te volgen.
Is het echt mogelijk om de visie van Teun Toebes over de zorg voor mensen met dementie binnen ons ziekenhuis te integreren? Kunnen we deze specifieke groep mensen ook in ons ziekenhuis mens laten zijn? Misschien zelfs breder, zodat alle ouderen in het Franciscus mens mogen zijn?
Gisteravond waren Teun en filmmaker Jonathan de Jong in het Franciscus om hun documentaire ‘HumanForever’ te laten zien en daarna met ons in gesprek te gaan.
Wat een prachtige documentaire! Liefdevol, gepassioneerd, verdrietig en soms toch schokkend. Eigenlijk heb ik emoties vanuit alle kanten ervaren.
Al jaren zeg ik dat de kwaliteit van leven iets belangrijker is dan de kwaliteit van zorg. En dat de sleutel daarvoor misschien wel ligt in het oprecht contact maken met mensen. De mens achter de patiënt, de mens achter het dossier zien. Ik ben ervan overtuigd dat als deze mensen zich in ons ziekenhuis mens mogen voelen, het herstel van de opnamereden ook positief beïnvloed zal worden.
Door het goede gesprek (PZP?) te voeren, kunnen we achterhalen wat deze mensen willen. En samen te kijken wat er belangrijk is: Is dit echt de medische kant of is dit gehoord en gezien worden met behoud van eigen regie? Dit gesprek kan zeker ook met mensen met dementie gevoerd worden, daar ben ik van overtuigd! Je moet wel bereid zijn te investeren in deze relatie en willen begrijpen wat zij willen vanuit hun perspectief en niet vanuit ons referentiekader van wat wij goede zorg voor hen vinden. Uiteindelijk kunnen er gezamenlijk, d.m.v. samen beslissen, goede keuzes gemaakt worden.
Gisteravond voelde ik mij gesteund door Teun en Jonathan met hun verhaal. En het was zeker goed om te zien dat er binnen het ziekenhuis veel meer collega’s zijn die mensen met dementie een warm hart toedragen.
Lieve Teun en Jonathan, dank voor jullie aanwezigheid. Jullie hebben een groep collega’s van ons ziekenhuis geïnspireerd om anders naar de zorg voor mensen met dementie te kijken, misschien wel naar ouderen in het algemeen. Zij nemen dit mee naar de afdelingen en hopelijk werkt dit als een olievlek onder de rest van onze collega’s, zodat we echt wat kunnen veranderen.
Mijn vader heeft mij geleerd: Verbeter de wereld, begin bij jezelf!
Wat doe ik dan morgen na deze prachtige avond dan anders?
Daar waar het mogelijk is, zal ik mijn witte uniformjas uitlaten, zodat mensen een gesprek aangaan met de mens achter deze hulpverlener.
